โรคจอประสาทตาที่สืบทอดมาเป็นกลุ่มของการเจ็บป่วยที่เป็นเนื้อเดียวกันทางพันธุกรรมและทางคลินิกที่มีลักษณะโดยความเสียหายของจอประสาทตาแบบก้าวหน้าซึ่งนำไปสู่การสูญเสียการมองเห็น ความผิดปกติเหล่านี้เป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของการตาบอดทั่วโลก แม้ว่าการนำยีนบำบัดมาใช้เป็นพัฒนาการที่สำคัญ แต่ประสิทธิภาพของยีนบำบัดก็ลดลง

ด้วยขอบเขตของความหลากหลายทางพันธุกรรมในระดับสูงสุด โดยมียีนมากกว่า 260 ยีนที่เกี่ยวข้องกับ IRDs สิ่งนี้จำกัดการใช้ยีนบำบัดอย่างแพร่หลายสำหรับ IRD ทั้งหมด นอกจากนี้ การบำบัดด้วยยีนมีประสิทธิภาพที่จำกัดในกรณีทางคลินิกของความเสื่อมของเรตินอลขั้นสูง ซึ่งการตายของเซลล์รับแสงที่สำคัญได้เกิดขึ้นแล้ว เซลล์รับแสงจะพบในเรตินาและตอบสนองต่อแสง โดยแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าที่กระตุ้นปฏิกิริยาลูกโซ่ทางสรีรวิทยา สัญญาณเหล่านี้จะถูกส่งผ่านเส้นประสาทตาไปยังสมองเพื่อทำการประมวลผล การบำบัดด้วยเซลล์ต้นกำเนิดแบบสร้างใหม่มีศักยภาพที่จะเป็นทางเลือกในการรักษาความเสื่อมของจอประสาทตาระยะสุดท้าย โดยไม่ขึ้นกับข้อบกพร่องทางพันธุกรรมที่แฝงอยู่ การบำบัดฟื้นฟูจอประสาทตาถือเป็นคำมั่นสัญญาที่ดีสำหรับการรักษา IRDs การศึกษาในแบบจำลองสัตว์ของ IRDs ได้แนะนำการปรับปรุงภาพหลังการปลูกถ่ายสารตั้งต้นของตัวรับแสงที่ม่านตา แม้ว่าจะมีหลักฐานที่จำกัดเกี่ยวกับความสามารถของการปลูกถ่ายเหล่านี้ในการช่วยเหลือความเสียหายของจอประสาทตาในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีระดับสูง